Obliczanie współczynników wyrównawczych Rm – redukcja mieszkania

Wykonujemy dokumentację techniczną współczynników wyrównawczych niekorzystne położenie lokalu w bryle budynku. Odpowiednie obliczenie współczynników ma duże znaczenie na prawidłowe wykonanie rozliczenia kosztów ogrzewania. 

Akt prawny.

Zgodnie z postanowieniami art. 45a ustawy Prawo energetyczne zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku. Metoda ta, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła (Rm – redukcja mieszkania) na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku wielolokalowego, z jednoczesnym zachowaniem prawidłowych warunków eksploatacji budynku, powinna stymulować energooszczędne zachowania oraz zapewniać ustalenie opłat, w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej.

Kiedy należy stosować współczynniki?

Wykonanie obliczeń Projektowanego Obciążenia Cieplnego (zapotrzebowanie na ciepło) w budynku oraz współczynników wyrównawczych korygujących niekorzystne położenie mieszkania w bryle budynku „Rm – redukcja mieszkania”, należy bezwzględnie wykonać po przeprowadzonych pracach dociepleniowych lub w momencie przystąpienia nieruchomości do rozliczenia kosztów zużycia energii cieplnej na podstawie podzielników kosztów centralnego ogrzewania lub ciepłomierzy lokalowych. COBRTI Instal (Centralny Ośrodek Badawczo-rozwojowy Techniki Instalacyjnej Instal) zaleca wyliczenie współczynników korygujących „Rm – redukcja mieszkania” w celu „wyrównania” ponoszonych kosztów za pobór energii cieplnej z powodu niejednorodnego położenia mieszkań w bryle budynku (na szczytach, nad piwnicami, na ostatniej kondygnacji itp.).

Legenda:

• Oś pionowa – wartość współczynników wyrównawczych Rm (max Rm=1,00 w mieszkaniu numer 12)
• Oś pozioma – numery mieszkań

 Opis budynku:

• Ilość kondygnacji – 5
• Ilość klatek schodowych – 3
• 1 klatka schodowa – 3 mieszkania na kondygnacji (od 1 do 15 numeru)
• 2 klatka schodowa – 2 mieszkania na kondygnacji (od 16 do 25 numeru)
• 3 klatka schodowa – 2 mieszkania na kondygnacji (od 26 do 35 numeru)
• Przeprowadzono termomodernizację polegającą na ociepleniu ścian szczytowych i osłonowych oraz stropodachu

Wnioski:

Zgodnie z metodologią obliczeń strat ciepła oraz współczynników wyrównawczych w każdej nieruchomości występuje co najmniej jedno najcieplejsze mieszkanie charakteryzujące się najmniejszym obliczeniowym zapotrzebowaniem na ciepło (z reguły w małych nieruchomościach jest to jedno mieszkanie w większych jedno lub np. trzy). W przedstawianym przypadku jest to mieszkanie numer 12.

• Mieszkania numer: 1, 2, 3, 16, 17, 26, 27 – mieszkania zlokalizowane na parterze – niski współczynnik wyrównawczy       
• Mieszkania numer: 13, 14, 15, 24, 25, 34, 35 – mieszkania zlokalizowane na ostatniej kondygnacji – niski współczynnik wyrównawczy
• Mieszkania numer: 1, 4, 7, 10, 13, 27, 29, 31, 33, 35 – mieszkania zlokalizowane na szczycie budynku – niski współczynnik wyrównawczy
• Mieszkania „wewnętrzne” charakteryzują się wyższymi współczynnikami wyrównawczymi, średni współczynnik wynosi Rm=0,8